Η μαμά πατρίδα μας φωνάζει!

Μια αναδημοσίευσή από το blog μου με μικρές αλλαγές.



Ο κύριος Μεϊμαράκης πρόσφατα επιβεβαίωσε δημοσιεύματα που θέλουν το Υπουργείο Άμυνας να έχει πρόθεση για διάλογο προς κατάργηση των αναβολών και υποχρεωτική στράτευση στα 18.

Ενδιαφέρον.

Υπάρχουν επιχειρήματα και για τις δύο πλευρές φυσικά.

Για να δούμε τα υπέρ:


Υ1) Έχουμε υπογεννητικότητα. Μια κακιά μοίρα. Επίσης έχουμε πρόβλημα στην επάνδρωση των μονάδων ιδιαίτερα στα σύνορα και ένας από τους λόγους είναι η υπογεννητικότητα. Με αυτό το μέτρο δίνεται μια λύση για την αντιμετώπιση αυτού του προβλήματος. Και αυτή είναι και η επίσημη εξήγηση που έδωσε ο υπουργός Άμυνας.

Υ2) Γενικά υπάρχουν πολύ εθνικοί κίνδυνοι τριγύρω μας. Εδώ δεν είναι τα σύνορα Ολλανδίας, Γαλλίας, ΗΠΑ, Αγγλίας... Ναι, έχουν μισθοφορικούς στρατούς, αλλά δεν έχουν επικίνδυνους γείτονες, γείτονες που θα μπορούσαν να διεκδικήσουν με την βία οτιδήποτε από αυτούς. Διορθώστε με, αλλά νομίζω ακόμα ισχύει το Casus Belli της Τουρκίας σε περίπτωση που η Ελλάδα επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα κατά 12 ναυτικά μίλια μέσα στις γκρίζες ζώνες, παρόλο που έχει δικαίωμα να το κάνει από το Διεθνές Δίκαιο. Στην Αλβανία μόλις το 97 έγινε εξέγερση με τον Μπερίσα όπου λεηλατήθηκαν αποθήκες οπλισμού και από τότε μάθαμε τι σημαίνει καλάσνικοφ... Τα Σκόπια εμφανίζουν μια τάση αλυτρωτισμού από μια μερίδα πολιτών τους. Εδώ δεν συνορεύουμε με την Ολλανδία ή τη Γερμανία. Τα καθεστώτα που μας περιβάλλουν δεν είναι ιδιαίτερα σταθερά. Κάτω από αυτό το πρίσμα πολλοί υποστηρίζουν την υποχρεωτική στράτευση, και μάλιστα την αύξησή της διάρκειας της θητείας.



Υ3) Ένας νέος θα μπορεί να ξεμπερδέψει νωρίς από τις υποχρεώσεις του και αργότερα δεν θα είναι αυτές τροχοπέδη στην πορεία του σε αυτό που έχει διαλέξει να κάνει στην ζωή του, μα είναι πανεπιστημιακές σπουδές, μα εύρεση εργασίας, μα οτιδήποτε.

Υ4) Είναι και αυτοί που λένε ότι ο Στρατός σε βοηθάει να ωριμάσεις... Θα το αφήσω ασχολίαστο αυτό μέχρι να πω και την δική μου άποψη, για την ώρα ας πούμε ότι είναι και αυτό ένα επιχείρημα.



και τα κατά:

Κ1) Ένα παιδί 18 χρονών που έχει περάσει την ζωή του στις σχολικές τάξεις και έφευγε από το σπίτι του μόνο για καμιά εκδρομούλα, ξαφνικά μπαίνει σε ένα θάλαμο με άλλα 10 άτομα και πρέπει να ζήσει εκεί για 1 χρόνο, μακριά από το σπίτι του. Και σε αυτή την ηλικία είναι που σχηματίζεις μια ολοκληρωμένη προσωπικότητα. Και έχεις όνειρα για το μέλλον. Μια άσχημη εικόνα. Είναι μια πολύ ευαίσθητη ηλικία για να μπει κανείς στον στρατό. Αν κάποιος διαμορφώσει την προσωπικότητά του σύμφωνα με στρατιωτικά πρότυπα, τότε θα έχει τους ίδιους στόχους που είχε πριν μπει;

Κ2) Ο στρατός έχει πολλά προβλήματα. ΠΟΛΛΑ. Εκτός από την έλλειψη προσωπικού, έχουμε προβλήματα όπως κακή υγιεινή, καψώνια (ιδιαίτερα στα παιδιά 18 χρονών), διακίνηση ναρκωτικών (βλέπε τα "ατυχήματα" και τις "αυτοκτονίες" στον Έβρο...) έλλειψη ειδικευμένου προσωπικού( οι περισσότεροι γιατροί στο στρατό είναι πτυχιούχοι Ιατρικής σχολής που κάνουν την θητεία τους, και όχι οι μόνιμοι στρατιωτικοί ιατροί, χώρια για τους μηχανικούς, τους πληροφορικάριους...) βύσματα, πελατειακές σχέσεις, τεράστιο αριθμό αξιωματικών...Τι θα καταλάβει ένας 18χρονος μπροστά σε ένα τέτοιο περιβάλλον;

Κ3)Κόβει την πορεία των σπουδών. Εκεί που υπάρχει όρεξη για γνώση και έχεις φρέσκα αυτά που έκανες στο Λύκειο, ξαφνικά όλα αυτά πρέπει να κοπούν μέχρι να τελειώσεις την θητεία σου. Θα είσαι το ίδιο αποδοτικός μετά από αυτή;

Κ4) Οι περισσότεροι αξιωματικοί διαφωνούν με την λογική ενός μεγάλου στρατού και είναι υπέρ μάλλον ενός μικρού ευέλικτου επαγγελματικού στρατού καλά εκπαιδευμένου σύμφωνα με δυτικά πρότυπα. Η εισροή μεγάλου αριθμού νεοσύλλεκτων θα δημιουργήσει μάλλον πολλά περισσότερα προβλήματα απ΄ όσα θα λύσει.



Για τα παραπάνω επιχειρήματα, πηγές μου ήταν οι εφημερίδες Ελευθεροτυπία και Έθνος
καθώς και από συζητήσεις μου με διάφορους στρατιωτικούς για το συγκεκριμένο ζήτημα.

Από κάτω έχω την δική μου υποκειμενική άποψη για το ζήτημα ώστε να αρχίσει η συζήτηση.

Η άποψη μου εντάσσεται κατά του μέτρου αυτού. Και αυτό διότι συμφωνώ με όλα τα επιχειρήματα κατά του μέτρου και με κανένα από αυτά υπέρ. Και εξηγούμαι:

Υ1 : Ας μου εξηγήσει κάποιος, αφού έχουμε πρόβλημα επάνδρωσης σε παραμεθόριες περιοχές (και δεν εννοώ την Σαλαμίνα...) γιατί έχουμε τόσες μονάδες στην Κεντρική και Νότια Ελλάδα ΓΕΜΑΤΕΣ με νεοσύλλεκτους; Κάτι μου λέει ότι εδώ υπάρχουν βύσματα. Κάποιοι θέλουν να υπηρετήσουν κοντά στο σπίτι τους. Και κάποιοι πολιτικοί το εκμεταλλεύονται αυτό στέλνοντας κόσμο εκεί που θέλει. δεν νομίζω ότι αυτές οι μονάδες φαντάσματα έχουν τίποτα να κάνουν με την προάσπιση των εθνικών μας συνόρων.

Υ2 : Ναι, όλα αυτά είναι γεγονός. Αλλά δεν βλέπω πως η υποχρεωτική στράτευση βοηθάει το ζήτημα. Οι ίδιοι οι αξιωματικοί λένε πως δεν βοηθάει πουθενά και ότι μάλλον προβλήματα θα δημιουργήσει. Επαναλαμβάνω πως αν χρειάζεται στρατός στα σύνορα ας μεταφερθούν οι μονάδες από την Πελοπόννησο και την Στερεά Ελλάδα στα σύνορα.

Υ3 : Μα αυτός διαλέγει πότε θα καταταγεί. Μήπως αυτός δεν ξέρει;

Υ4 : ... τι να πω. Αν τα καψώνια, η διακίνηση ναρκωτικών και τα βύσματα σας φαίνονται ώριμες καταστάσεις, τότε ελάτε όλοι στρατό να γίνεται άντρες! Αυτό είναι ένα γελοίο επιχείρημα. Ώριμος άνθρωπος είναι εκείνος που έχει στόχους στην ζωή του, ξέρει τι θέλει, γιατί το θέλει και ξέρει τι πρέπει να κάνει για να το πετύχει. Δεν καταλαβαίνω τι σχέση έχει ο στρατός με αυτό. Εκεί το μόνο που μαθαίνεις είναι να χρησιμοποιείς όπλο, βασική εκπαίδευση, πειθαρχία. Τουλάχιστον στην θητεία. Θα μπορούσαν να μας διδάξουν πολλά περισσότερα, όπως ναυαγοσωστική, πρώτες βοήθειες, αντιμετώπιση φυσικών καταστροφών, και όλα αυτά θα έκαναν τον στρατό πολύ πιο ενδιαφέρον, αλλά ακόμα δεν βλέπω που είναι η ωριμότητα ακόμα και με αυτά. Για αυτό μου φαίνεται εξαιρετικά ανώριμο όταν ακούω κάποιον να λέει ότι ο στρατός ωριμάζει...

Όλες οι απόψεις δεκτές! Εσείς τι έχετε να πείτε;