I have a dream...

Δεν είμαι ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ... αλλά είναι πολύ αργά και είμαι πολύ κουρασμένος για να ασχοληθώ με τίποτα άλλο από το να ονειρεύομαι... Και δεν είναι από τα όνειρα που θέλεις κάτι παραπάνω από αυτό που δικαιούσαι. Είναι από τα όνειρα που ζητάς με μανία αυτό που δικαιωματικά σου ανήκει. Ο λόγος μου για την σχολή μας. Μια σχολή που το μόνο που έχει είναι μερικούς καλούς καθηγητές.... Αλλά πραγματικά της λείπουν τόσα πολλά άλλα...

Ονειρεύομαι λοιπόν ένα ΤΜΗΥΤΔ όπου η γραμματεία του θα είναι ανοιχτή για τους φοιτητές έξι ώρες τι ΜΕΡΑ και όχι την βδομάδα... Μια γραμματεία που θα χαίρεται να κάνει την δουλειά της, να εξυπηρετεί τους φοιτητές της. Και πάνω απ' όλα, να την κάνει στην ΩΡΑ της. Μια γραμματεία που δεν θα σε βλέπει σαν αγγαρεία... Λέτε να έχω άσχημη εντύπωση;

Ονειρεύομαι ένα ΤΜΗΥΤΔ όπου θα κάνω τις δηλώσεις μαθημάτων μου στην ΩΡΑ τους. Όπου θα παίρνω τα βιβλία μου στην ΩΡΑ τους. Όπου θα ξέρω τι πέρασα στην ΩΡΑ μου. Όπου θα μπορώ να διαβάσω την ώρα που θέλω τα μαθήματά μου στο σπίτι μου και χωρίς την υποχρέωση της βιβλιοθήκης. Και όπου οι καθηγητές δεν θα χρειάζεται να αναβάλλουν τα προγράμματά τους λόγο της καθυστέρησης.

Ονειρεύομαι ένα ΤΜΗΥΤΔ όπου το πρόγραμμα θα προβλέπει τα μαθήματα στο ίδιο έτος να γίνονται μόνο πρωί ή μόνο απόγευμα και όχι όλη μέρα με κενά ανάμεσα που δεν προλαβαίνεις να κάνεις και πολλά. Που θα είναι ομοιόμορφα κατανεμημένα στην βδομάδα και δεν θα έχουμε άλλες μέρες 2 ώρες και άλλες 10. Όπου οι αναπληρώσεις δεν θα γίνονται πάνω σε άλλα μαθήματα, ή πάνω σε Σαββατοκύριακα, ή πάνω σε αργίες... Και όπου οι καθηγητές θα πειθαρχούν σε αυτό και δεν θα κοιτάει ο καθένας την πάρτι του και πότε μπορεί...

Ονειρεύομαι ένα ΤΜΗΥΤΔ όπου οι καθηγητές θα δείχνουν περισσότερη όρεξη να διδάξουν ως ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ. Γιατί πέρα από το ερευνητικό τους έργο, είναι καλό να σκέφτονται ότι αυτό που κάνουν, δηλαδή η προσφορά γνώσεων σε νέους που μπορούν να αλλάξουν τον κόσμο είναι μέγιστης σημασίας για όλους. Όπου δεν θα υπάρχει ούτε εκδικητικότητα, ούτε αδιαφορία αλλά όρεξη και αγάπη προς τους φοιτητές. Όπου ο καθένας δε θα νομίζει ότι το μάθημά του είναι το μοναδικό του τμήματος...

Ονειρεύομαι επίσης ένα ΤΜΗΥΤΔ όπου και οι φοιτητές θα δείχνουν ωριμότητα και σεβασμό προς τους καθηγητές τους. Όπου δεν θα γίνεται φασαρία μέσα στο μάθημα. Όπου δεν θα πηγαίνουν στην εξέταση με σκοπό να αντιγράψουν για να περάσουν. Όπου το πτυχίο δεν θα είναι αυτοσκοπός, όπου το κυριότερο μέλημα θα είναι η μόρφωση και η καλλιέργεια του μυαλού. Όπου δεν θα κατηγορούν τους καθηγητές τους για διάφορα άσχετα πράγματα που δεν έχουν φταίξει.



Ονειρεύομαι ένα ΤΜΗΥΤΔ όπου στις συνελεύσεις μας θα κοιτάμε το καλό του τμήματος. Και δεν θα κοιτάει ο καθένας την παράταξή του. Και δεν θα μαλώνουμε για κομματικά πάνω από πολύ πιο σημαντικά ζητήματα. Όπου θα υπάρχει ο πολιτισμός τουλάχιστον να μην βριζόμαστε μεταξύ μας....

Ονειρεύομαι ένα ΤΜΗΥΤΔ με δικό του κτίριο. Όπου τα εργαστήρια είναι στο ίδιο κτίριο με τις αίθουσες διδασκαλίας. Όπου η γραμματεία είναι στο ίδιο κτίριο. Όπου δεν θα χρειάζεται να πας στη λέσχη με λεωφορείο και είναι τουλάχιστον στο ίδιο συγκρότημα κτιρίων. Όπου δεν θα σπάζουμε τις μέσες μας μέρα με την μέρα σε καρέκλες νηπιαγωγείου και τα μαθήματα με εργαστήριο θα έχει το καθένα την δική του αίθουσα. Και όπου θα χωράνε όλοι όσοι ενδιαφέρονται.

Αλλά στο τελευταίο όνειρο ίσως να φεύγω από το θέμα μου.

Γιατί μιλάμε για όνειρα.

Όχι για θαύματα...
...
...

Λέτε να ζητάω πολλά;
Ή μήπως πολύ λίγα;
Μήπως παρέλειψα πράγματα;

Feel free to say...